Jakiś czas temu trafiłam na ostatni dzień wystawy Tobiasza Papuczysa. Jest on nauczycielem akademickim, teatrologiem i filmoznawcą, a także fotografem teatralnym i dokumentalnym. Pracuje na Uniwersytecie Wrocławskim i w Instytucie Grotowskiego, dlatego ma łatwiejszy dostęp do tego, co dzieje się w teatrze, niż przeciętny człowiek.
Na wystawie można było obejrzeć wiele zdjęć zrobionych w trakcie różnych przedstawień teatralnych, ale także w przestrzeni ulicznej, w latach 2015-2019. Autor wyjaśnia w ulotce, że chciał ukazać zmieniające się w tych latach nastroje społeczne, związane z tym, co się dzieje nie tylko we Wrocławiu, lecz w całej Polsce.
Tematem fotografii była „Dramaturgia spojrzenia”, czyli spojrzenia ludzi zagubionych i samotnych. Były to czarnobiałe fotografie, ukazujące w niezwykły sposób ludzkie twarze, nagie lub zakryte makijażem czy jakimś elementem (np. folią).
Bardzo podobały mi się te zdjęcia; zaskoczyło mnie, że chyba pierwszy raz tematem zdjęć staje się coś tak nieoczywistego: połączenie tego, co materialne (ciało ludzie) z tym, co niematerialne (uczucie, wyrażane spojrzeniem).
Jego zdjęcia można obejrzeć na www.instagram.com/tobiasz.papuczys/