Na wystawie znajduje się ponad 100 zdjęć, przedstawiających Wrocław w latach 50. ubiegłego wieku. Jej autor, który w 2016 r. skończy 100 lat, jest jednym z najciekawszych dokumentalistów minionej epoki. Jest także bardzo pracowity: wprawdzie nie robi już zdjęć, ale archiwuje swoje prace.
Dzięki jego fotografiom możemy zobaczyć, jak wyglądało nasze miasto po II wojnie: oglądamy ruiny i zgliszcza całych dzielnic (Wrocław był zniszczony w 70%), odbudowę miasta, zwykłe życie ludzi. Wśród tych dramatycznych zdjęć znajdują się także fotografie utrwalające pełne nastroju ulotne chwile, a obok nich zdjęcia ukazujące propagandowe oblicze tamtych czasów.
Oglądając wystawę najpierw pomyślałam, że pionierzy, którzy żyli we Wrocławiu po wojnie mieli ciekawe życie, ponieważ tyle niezwykłych obrazów mogli utrwalić dla potomnych. Potem zdałam sobie sprawę, że w każdej epoce jest miejsce na interesującą fotografię. My także możemy sfotografować to, jak zmienia się Wrocław, utrwalić ważne wydarzenia. Za kilkanaście lat mieszkańcy naszego miasta z trudem uwierzą, że na początku XXI w. Wrocław wyglądał inaczej.